به دلیل همیشگی بودن دین اسلام عقلاً ضروری است که مرجعیت دینی و ولایت ظاهری در عصر غیبت ادامه یابد. زیرا اگر مرجعیت دینی نباشد، به دلیل نبود متخصص دینی، مسائل جدید بی پاسخ مانده و مردم با وظایف خود آشنا نمی شوند همچنین اگر ولایت ظاهری نباشد، احکام اجتماعی اسلام که نیازمند مدیریت و پشتوانه حکومتی است، در جامعه به اجرا در نمی آید.
از اقدامات ائمه (ع) در این زمینه تربیت دانشمندانی بود که بتوانند احکام اسلامی را با استناد به قرآن و روایات به دست آورند.
تفقّه: تلاش برای کسب معرفت عمیق
فقیه: کسی که به معرفت عمیق در دین رسیده و می تواند احکام اسلام را از قرآن و روایات بدست آورد.
تقلید: مراجعه غیر متخصصان در احکام به متخصصان در احکام (روش رایج عقلی است اینکه: غیر متخصص به متخصص رجوع کند.)
تقلید برای کسانی لازم است که به سن تکلیف رسیده اند و در احکام دین، متخصص نباشند تقلید شامل اعتقادات (اصول دین) نمی شود بلکه تقلید اختصاص به احکام دین (فروع دین) دارد.